bir adam vardı güneşte bir nokta
aşkı sonsuzluk bildi
aklı ise hep sonda
toprağında gül ekti
aklı ise hep onda
sabır sadakat sınavları geçti zamanla
zamanla gül bitti gelişti serpildi yetişti
toprak orda gül orda
her baharda koklamak isterken tekliği
gül orda
gece orda
gün orda
adam orda
toprak sağlamdı adam da kökleri sardı
sandı ona da sevda kanı akacak ama
gül esiyor rüzgarla ha orda ha burda
orada kaldı güller
toprakta adam kaldı
güneşte bir nokta gül eksiği vardı
belki o gidecekti bir gün batımı aşağı
ama o noktada kalacaktı gül toprağı
güller olmayacaktı belki dönüşünde
dönüşümlere gün açacaktı yaprağı
bir kır ciceği kadar masum toprağında
güller kadar aşk dolu bir adam güneşte
zakkumlar gibi güzel geldi boşluğunda
benliği aşka bezenmiş gülleri koklamak
dikenlerle imzalanmış bedenleri
yok sayarak
Bir adam vardı güneşte bir nokta
gül ise her güne sevdalı çiğ toplayarak
rüzgârla salınan tuzağında gün boyu
batırırdı dikeni bahçede ağlayarak
gül orda
gece orda
gün orda
adam orda
hüzün mevsimi sanki
salkım söğüt akıyor geceye
güneşte bir nokta
kalabalıkta batıyor günler bahçelere
dikenler batıyor yüreklere
adam güneşte bir nokta
esas olan ne güneşlik
ne gül olmak çoklukta
tek olarak bir kalbe
güneşle
gül doğumu
dolmakta
Ptsi Eyl. 24, 2007 4:33 pm